tyle widze zakochanych w około... te miłe spojrzenia, opisy, wyznania... moj stwierdził... ze nie jest w nastroju i jest zmeczony... przykro mi sie zrobiło troszke...
czasami czuje się naprawde ogromną egoistką... czasem egoiste widze w nim... moze jest po rowno?
heh... miło było widziec komentarze... i przeczytac je.. ze ktos zwrocił uwage kiedy potrzebowałam tego w jakis sposob... mnie poprzednia notka wydawała sie takim uzalaniem nad samą sobą... w jednym z komentarzy nie zostałam zrozumiana... przynajmnie to było widoczne... ale nieszkodzi... chyba sie po czesci przyzwyczaiłam do tego... no i przydałoby sie zaczac w koncu uczyc... zeby nie czuc sie beznadziejnie głupią istotą jak dzisiaj... no i stwierdziłam ze zaczne czytac ksiazki... bo jakos zawsze sie broniłam od tego... chyba nawet nie wiem co traciłam... i wciaz trace... przydałoby się dokształcic...
jakoś miałam ogromną potrzebe założenia nowego bloga... nie wiem czy to chociaż przetrwa tydzien... ale to jest nieważne... dzisiaj jest mi jakoś bardzo cięzko... i tęsknota jest bardzo dobijająca... czytałam sobie kilka wierszyków na stronce wiersze.bej... zawsze chciałam umiec stworzyć coś pięknego... zdjecie... rysunek... wiersz... czy napisac cos zajmujacego... tak bardzo podziwiam wszystkich tych którzy potrafią...
smutno mi... ech...